Met ‘Goud’ scoorden Mathieu Terryn, Simon Nuytten en Oliver Symons één van de grootste Nederlandstalige hits uit de voorbije decennia. Een instant classic. Het bijhorende album ‘Echo’ was meteen goed voor platina en het Sportpaleis liep vol. Alleen: daardoor werd Bazart al gauw dié band van dàt nummer. Ook al volgden er nadien nog méér hits. En omdat hoge bomen veel wind vangen, werd Bazart ook een groep die extreme emoties losweekte. Aanbeden door de ene. Gehaat door de ander. Opvolger ‘2’ was dan ook de moeilijke tweede. Gemaakt onder meer druk en met een tijdslimiet. De singles ‘Onder Ons’ en ‘Grip (Omarm Me)’ stootten zonder probleem door tot #1 in de Vlaamse singles charts en waren niet van de radio weg te denken. En toch leefde de perceptie dat het album onder de verwachtingen bleef. Maar kijk, Bazart bleef geloven in eigen kunnen. Met het 3de album ‘Onderweg’ bewijst de groep dat ze veel méér is dan een uit de hand gelopen hype. De nieuwe songs klinken fris en prikkelen de verbeelding. Het is een verrassend album geworden. Herkenbaar Bazart, dat wel. Maar tegelijk tekent zich toch een evolutie af waar je onmogelijk naast kan luisteren.