Avi szybko dał po sobie poznać, że nie ma w nim nic przeciętnego czy typowego. Brawurowy wjazd w takich kawałkach jak "Moya" czy "Inny Niż Oni" szybko zwrócił na niego uwagę. Kiedy jednak sięgnęło się głębiej, można było tam znaleźć takie utwory jak poetyckie "Motyle" czy rozliczeniowy "Jeden z anonimowych", które pokazywały go z zupełnie innej strony. W jego linijkach czuć duszę artysty, wrażliwość, ale i to że nigdy nie stracił kontaktu z rzeczywistością i wie co się dzieje wokół. Kiedy znalazł się na życiowym zakręcie, rap przyszedł z pomocą, a nawiązanie współpracy z Louisem Villainem zapoczątkowało ciąg "przypadków, które nie są przypadkami". "Gościu z wąsem, zapamiętaj rysopis" rapuje w "Sherwood". Wygląd, głos, sposób pisania tekstów... Wszystko u niego jest charakterystyczne. Kolejne koncerty zjednywały mu coraz to nowe sympatie - zarówno wśród fanów jak i artystów. "Zbiór dzieł sycylijskich" był bardzo głośnym debiutem, a "Spis dzieł sycylijskich" zwielokrotnił jego odbiór. Przyszła pora by zamknąć tryptyk. "Akademia Sztuk Pięknych" hołd dla sztuki jako takiej i dla możliwości artystycznego wyrażania siebie, stąd jego różnorodność i przekrój inspiracji. Dwójka raperów, która nie tak dawno debiutowała stawiając na oryginalność, finalnie zdefiniowała dziś swój styl i zaprezentowała go w pełnej krasie.