Ο Μιχάλης Κουϊνέλης προσωπικά, και οι Stavento κατ’ επέκταση, δεν φοβήθηκαν ποτέ τη σύγκρουση. Εσωτερικά και εξωτερικά. Με ανθρώπους, με παράγοντες, με τα αυτιά μας, με τις ζωές μας και με τις μουσικές μας συνήθειες. Κάποιος θα έλεγε πως ίσως μάλιστα να την επιδίωξαν, για να τεθούν τα πράγματα σε μία σειρά, σε μια νέα τάξη. Οι συν-κρούσεις αυτές, πότε μετωπικές, πότε σφοδρές και πότε πλάγιες παρήγαγαν πάντα νέες καταστάσεις και βεβαίως μουσική. Και άλλαξαν την πορεία των υποκειμένων και αντικειμένων που εμπλέκονται. Άλλοτε ελάχιστα και άλλοτε ολότελα. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη δημιουργία τους, οι Stavento συνεχίζουν να παράγουν συν-κρούσεις και ήχο, που μας ενδιαφέρει. Τραγούδια που αλλάζουν τη ζωή μας, έστω και για τα 3 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα. Ηχητικά κύματα που οι Stavento παρήγαγαν σε κάποιο μακρινό studio της Αλεξανδρούπολης συγκρούονται αόρατα με τα ακουστικά μας τύμπανα, προκαλούν δονήσεις, διεγείροντας έτσι την ακοή μας, συχνά μαζί με το συναίσθημα μας. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, πάντα μετά την σύγκρουση δημιουργείται η Αρμονία, που είναι και το ζητούμενο.