Mensenkinderen zoekt de verwondering en de schoonheid in het alledaagse met een onweerstaanbare drang om het leven te vieren. Onvolkomenheden worden niet weggepoetst, want de mooie dingen lijken juist vaak te gebeuren aan de rafelranden. In de meeslepende melodieën en broze arrangementen van Mensenkinderen klinkt de dromerigheid door van The Innocence Mission, de gelaagdheid van Sufjan Stevens en de nostalgische huisvlijt van Loney Dear. Maar in de moedertaal van zanger en tekstschrijver Bas van Nienes komt het extra dichtbij de luisteraar. Er wordt gespeeld met het hoofd in de wolken en de voeten in de klei. Met alle ruimte voor kleine verhalen, (jeugd) herinneringen en hersenspinsels. En ja, een lichte hang naar nostalgie. Vroeger was zeker niet alles beter, maar de tand des tijds geeft een heleboel dingen diepte en waarde voor vandaag. Mensenkinderen maakt muziek voor de lente in de kleuren van herfst. Het geluid en het bijna kinderlijk gevoel van hoop. Een omgekeerde bak lego. Een stapel stukgelezen stripboeken. De geur van een tent na de vakantie. Armstukken op je favoriete trui. Laat je meenemen naar een plek waar het goed is en waar je even niets hoeft. En wie weet, misschien heb je in Mensenkinderen een vriend voor het leven gevonden.