Tevellüd’ü kâl-û belâ emr’olunan şu zevalî, helâl manzumu nida edasında hâk teâlaya (şanı ebed olâ ) belagat eden fanînin teki idi. Hamd ve övgü yalnız mahsus ki; İlmi ebed olan, ademe kelamı hay’r eyledi. SuphanAllah! Kul’u şu fakri onun esmasına yazdı, terennümi zikretti. Yeninin ûslubuna, zamanın gerekliliği dahil lisan-ı hali ile hep aynı davanın kılınçı idi. (Lügatsızlaştı) İnna Lillahi Ve İnna İleyhi Raciun [Bakara, 156.] Garipti dünya iyinin cehennemi… Günü geldi öldüğünü hissetti. Bu dünya için fazlasıyla iyiydi. Yalnız kendi için kötü… (Hâk teâla isterse her şey olur.) Günü geldi kendini bile tanımayan bir adam yerin yetmiş yedi kat dibinden çıka geldi. BismiLLAH insan demeye bin bir şahit. Betimlemeye ne hacet(?) Davasının şu zatla aynı olduğu ama kendisinin bile ne demek istediğini bilmedi & 5ir İletişim: basat.ud@gmail.com