Zes jaar is James Watss (1994), als hij van Rotterdam verhuist naar een dorpje in Brabant: een cultuurshock is een understatement. James - dan nog Joy Simson - woont bij zijn streng gelovige moeder, waar hij opgroeit zonder tv en meerdere keren per week naar de kerk gaat. Maar ieder weekend neemt zijn vader hem mee naar diens woonplaats Almere, waar ze een bezoek brengen aan de platenzaak. Michael Jackson, Nirvana, Earth, Wind & Fire: dankzij de brede muzikale smaak van zijn vader gaat er voor James een wereld open. Zingen doet hij zelf ook graag. Maar omdat hij thuis alleen gospel mag zingen, houdt James zijn mond. Popmuziek is slecht, leert hij. Een verwarrende gedachte, want muziek maakt James juist zo gelukkig. Hij wil het luisteren, maken, voelen en delen. Muzikaal gaat het hem voor de wind, maar door allerlei omstandigheden verliest hij privé steeds meer de grip op zijn leven. Het zet James aan het denken: wie ben ik? Doe ik wat ik wil, ben ik waar ik wil zijn? In de jaren die volgen werkt hij hard aan zijn persoonlijke ontwikkeling. In 2019 maakt James een nieuwe start: hij tekent bij Sony Music Entertainment. Zijn album is dan grotendeels af, maar het mist een rode draad. Een jaar later, als door corona de wereld tot stilstand komt, valt voor James juist alles op zijn plek. De rust brengt hem focus, waardoor het lukt om niet alleen zijn leven, maar ook zijn muziek naar een hoger plan te brengen. Het resultaat; Nostalgie.